Wilma Coumans

Hoe kwam je erachter dat je melanoom had?

Wilma: Vorig jaar ben ik in augustus naar de huisarts gegaan, omdat ik op mijn rug een moedervlek had onder mijn BH-bandje dat regelmatig bloedde. Ik dacht dat dat werd veroorzaakt werd door het schuren van het bandje. Eigenlijk keek ik voorheen nooit in de spiegel naar mijn rug. Op het eerste oog leek het de huisarts een onschuldige, oppervlakkige moedervlek, maar omdat het mij stoorde vond hij het prima om het weg te snijden.

Na drie dagen belde de huisarts me. Het bleek niet zo onschuldig. De moedervlek was kwaadaardig en ik moest meteen de volgende dag naar de chirurg. Het was een melanoom met een Breslowdikte van 2,5 mm. Gelukkig werd de vervolgprocedure snel uitgevoerd. Rondom de moedervlek is 2 mm. van de huid weggesneden, er volgde een huidtransplantatie en het weghalen van de poortwachtersklier mijn linker oksel. Deze bleek na onderzoek ook aangetast, dus opnieuw moest ik onder het mes voor een complete okselklierdissectie links.

Dat viel tegen, een week had ik een drain en helaas erna toch nog veel vocht. Uiteindelijk is het vocht weg geprikt, maar het hele herstel duurt nu al maanden. In totaal bleken acht van de vijftien verwijderde lymfeklieren aangetast. Daarom ben ik nu melanoom patiënt “stadium 3C”. Bestralingen volgden, in totaal twintig. In het begin was het nieuw en een beetje eng, maar het wende snel en ik kreeg de hele periode een fijne begeleiding. Gelukkig had ik weinig bijwerkingen en bleef ik in goede conditie.

Hoe verliep het verder?

Wilma: Het behandelend team van het ziekenhuis heeft mij verder aangemeld voor de trial “dendritische celtherapie”. Deze vindt plaats in Nijmegen, bij het Radboud UMC, dat is gespecialiseerd in melanoom. Dendritische celtherapie is een vorm van immunotherapie waarbij de afweercellen van het lichaam worden gestimuleerd om afweerstoffen te maken tegen bepaalde kankercellen, met als doel die op te ruimen. Het lijkt in die zin dus een beetje op vaccinatie, met dit verschil dat het activeren van de dendritische cellen gebeurt buíten het lichaam.

Na de nieuwe CT-scan bleken nog meer van mijn klieren vergroot. Borstpuncties en nog een operatie via het sleutelbeen volgden. Uiteindelijk zijn nog vijf, waarvan drie aangetaste, okselklieren bij me weggehaald.

Ik ben de onderzoeker zeer dankbaar voor zijn oplettendheid en mag op de valreep toch deelnemen aan de studie. De uiterste termijn is namelijk twaalf weken na de okselklierdissectie en daarna uitgesloten. De kans bestaat dat ik “placebo” ben (dat kan natuurlijk ook, bij een proef), maar het feit dat ik grondig gecontroleerd word via o.a. CT scans geeft mij een gerust gevoel. De kans op terugkeer is zo’n 50 tot 70%. Zonder studie zou ik alleen regelmatig de dermatoloog bezoeken maar die ziet alleen de buitenkant. Bovendien kan iedereen melanoom krijgen, dus hiermee kan ik mijn kleine steentje bijdragen voor de toekomst van vele anderen.

In de afgelopen week heb ik de aferese gehad (dan worden bloedbestanddelen uit het bloed verwijderd) en nu heb ik een maandje rust tot de eerste injectie. Het is wel elke keer een enkele autorit van anderhalf uur, maar ik heb het er heel graag voor over en krijg alle medewerking en begrip van mijn werkgeefster. Gelukkig wordt de studie vergoed vanuit de basisverzekering, dus heb ik ook geen extra zorgen over financiën.

Hoe is het nu met je?

Wilma: Ik heb mijn leven weer goed opgepakt, ik ben weer aan het werk, wandel veel om in conditie te blijven en heb zin in ons tripje naar Londen in mei en verder een weekje zomervakantie in Italië geboekt. Ik heb een lieve vriend en twee dochters, van 14 en 11 jaar, en heb zin in het leven. Ik ga uiteraard niet meer in de zon. Mij goed voelen in goede conditie is voor mij nu heel belangrijk. Na de nodige ups en downs in mijn verleden, ben ik alleen maar zeer gelukkig met mijn huidige leven en nog steeds alle vertrouwen in onze toekomst.

Tot slot vind ik van belang om dit te benadrukken: Mijn complimenten voor het geweldige medische team dat dit mogelijk maakt. Ik ben daarvoor heel dankbaar.

2018