Jacqueline

Hoe kwam je erachter dat je melanoom had?

Jacqueline: Een moedervlek onder aan mijn voet, die er al mijn hele leven zat, veranderde in juni 2016 ineens van structuur. De huisarts verwees me door naar een dermatoloog, die me vertelde dat ik melanoom had. Omdat mijn moeder hier negen jaar geleden aan is overleden, viel dit nieuws mij ontzettend zwaar. Ik ken het ziekteproces.

Welke procedure heb je toen gevolgd?

Jacqueline: Ik heb een operatie gehad met schilwachtprocedure en een huidtransplantatie onder mijn voet. De lymfeklieren bleken geen uitzaaiingen te hebben. Helaas ontdekte ik binnen een jaar een uitzaaiing op mijn voet. Ook die werd weer operatief verwijderd. Twee maanden later, in november 2017, ontdekte ik wéér een uitzaaiing. Ik heb daarover een second opinion gevraagd in het Antoni van Leeuwenhoek. Ik had het geluk dat ik bij dr. Van Akkooi mocht komen. Hij heeft mij veel duidelijkheid gegeven. Dat was fijn maar ook ontzettend confronterend. Ik realiseerde me toen pas hoe ernstig het was. Er zijn na dat bezoek nog drie uitzaaiingen geconstateerd, helaas. Dit heeft geresulteerd in een actieve behandeling in de vorm van een perfusie van mijn rechterbeen. Een grote operatie die op 22 juni plaatsvond in het Antoni van Leeuwenhoek. Een fantastisch team heeft mij daar ruim een week verzorgd. En ervoor gezorgd dat ik weer naar huis kon.

Hoe is het nu met je?

Jacqueline: Het gaat op en af. De revalidatie was heel zwaar. Ik had veel pijn, en lopen was in het begin niet mogelijk. Maar van de rolstoel, via het looprek, naar de krukken en rollator, zit ik nu weer op de fiets.

Ik sport twee keer in de week onder begeleiding, en krijg lymfedrainage. Ik word daarnaast begeleid door een ergotherapeut, een diëtiste en psychologe. Ik heb de eerste week ook thuiszorg gehad voor het douchen en later zwachtelen van mijn been. Mijn partner kreeg zes weken zorgverlof en heeft me 24/7 bijgestaan.

Een heel team ondersteunt me nu en dat heb ik ook echt nodig. Vooralsnog is een gedeelte van mijn been gevoelloos door de chemospoeling maar ik heb hoop dat dit nog goed komt. Ik draag nu nog een steunkous en een speciaal klittenband voor het oedeem in mijn been.

Ik ben gezegend met een grote groep vrienden en collega’s die rond mijn operatie een app-groep zijn gestart. Hier is een schema uit ontstaan waarbij iedereen kon intekenen. Gezellig langskomen, lunchen, komen koken, me meenemen. Alles hebben ze voor me gedaan, Onbetaalbaar!! Zonder hen had ik het niet gered. Echt niet.

Op 24 oktober kreeg ik een PET/CT-SCAN, dat was mij D-Day; toen hoorde ik dat de operatie gelukt was en dat ik nu ‘schoon’ ben. Na twee jaar. Ik hoef pas in januari weer op controle te komen. Maar de angst blijft onderhuids aanwezig.

2018