Inge

Vlak na de zomervakantie belandt Inge van de ene op andere dag in een rollercoaster vanwege huidkanker. Ze dacht altijd: “Dat overkomt mij niet.” Maar opeens voelde het alsof haar leven aan een zijden draadje hing.

Hoe kwam je erachter dat je melanoom had?

Ik kwam er bij toeval achter. Na de zomervakantie raakte een moedervlek op mijn voorhoofd ontstoken. Ik ging naar de huisarts en die gaf aan dat de moedervlek weggesneden kon worden en er niet kwaadaardig uitzag. Omdat ik er toch was, vroeg ze of ik nog andere moedervlekken had die ik wilde laten checken. Toevallig was de avond daarvoor een grote moedervlek op mijn kuit gaan jeuken. Die zat er al vijf jaar en ik had er nog nooit last van gehad. De huisarts keek ernaar en gaf aan dat ik gelijk een afspraak moest maken bij het ziekenhuis dat als eerste plek voor me zou hebben. Ik kon het haast niet geloven, want ik hield deze moedervlek al jaren in de gaten omdat hij snel gegroeid was. En twee jaar geleden had ik ‘m nog laten checken door een huisarts in Amsterdam. Maar deze huisarts vond ‘m er erg verdacht uitzien. Ik schrok enorm, want ik heb een huid die niet snel verbrandt, ik smeer me altijd goed in, ben pas 37 jaar en heb twee jonge kids thuis zitten. Het zou toch niet?!

Ik kon binnen één dag terecht in het Flevoziekenhuis in Almere en twee dagen later werd de moedervlek weggesneden door de dermatoloog. Na twee weken kreeg ik te horen dat hij kwaadaardig was en een dikte van 1mm had. Dit betekende dat er kans op uitzaaiingen was.

Welke behandeling heb je gekregen?

Allereerst onderging ik in het AMC een sentinel node procedure (schildwachtklieronderzoek). Door middel van radioactieve contrastvloeistof werden mijn schildwachtklieren opgespoord. Dit zijn de lymfeklieren waarin kankercellen van een tumor als eerste terechtkomen. Er bleken drie schildwachtklieren in mijn lies te zijn die verwijderd moesten worden. Dit gebeurde de dag daarna onder volledige narcose in het Flevoziekenhuis. Tijdens deze operatie sneed de chirurg ook de moedervlek nog ruimer weg. Zo wilden ze ervoor zorgen dat alle kwaadaardige cellen weg zouden zijn. Een dikke twee weken na de operatie kregen we het fantastische nieuws dat de verwijderde schildwachtersklieren schoon waren. De opluchting en de stress release die je dan voelt, niet normaal! Beter nieuws konden we niet krijgen na zo lang in spanning te hebben gezeten.

Hoe gaat het nu met je?

Nu, acht weken na de operatie, gaat het goed. Ik heb nog wel veel last van vocht in mijn been, maar al met al ben ik zo blij dat dat het enige is. Wat een geluk dat ik er op tijd bij was. De artsen gaven aan dat ik niet nog een half jaar langer had moeten wachten. Ook ben ik zo blij dat de huisarts tijd had om meer moedervlekken te bekijken en adequaat heeft gehandeld. Nu worden voor de komende jaren mijn moedervlekken en lymfeklieren elke drie maanden gecheckt. Dat voelt als een luxe. Ik heb behoorlijk veel moedervlekken en dit geeft een veilig gevoel, ondanks de angst die blijft.

Hoe ben je in aanraking met Stichting Melanoom gekomen?

Na de diagnose eind augustus ben ik op internet gaan googelen. Alle medische verhalen had ik wel gelezen en ik wilde persoonlijkere verhalen horen. Zo kwam ik op de website van Stichting Melanoom terecht. In één avond heb ik alle verhalen gelezen. Erg fijn om vergelijkbare ervaringen te horen en er een persoon bij te zien.

Waarom wil je jouw ervaring delen/wat zou je onze lezers mee willen geven?

Ik wil mijn verhaal graag delen, omdat ik andere mensen wil helpen er op tijd bij te zijn en bewustzijn wil creëren. Er zijn zo veel mensen die, net als ik, niet weten dat een melanoom een sluipmoordenaar kan zijn. Twijfel je over een moedervlek, ga altijd naar de huisarts. En smeer jezelf in, ook in de schaduw.

Ik heb het geluk gehad dat ik er op tijd bij was. Maar zelfs in het gehele traject was ik nog naïef en dacht: “Nee, dit kan niet. Ik heb een redelijk getinte huid van mezelf, smeer me altijd goed in en verbrand nooit.” Maar dan toch. Als mij dit al overkomt, hoe is het dan voor mensen die zich slecht insmeren of geen idee hebben? Door een gezicht te geven aan een verhaal, komt het dichterbij en gaan mensen hopelijk beter nadenken over hoe ze omgaan met de zon en een verdachte moedervlek.