Ilse

​Hoe kwam je erachter dat je een melanoom had?

Al een tijdje had ik last van een moedervlek in mijn wenkbrauw, deze ging steeds open, bloedde en kwam telkens weer opnieuw terug. Een afspraak met de dokter stelde ik steeds uit. Na de zomervakantie waarin de moedervlek weer onrustig werd besloot ik er toch maar even mee naar de huisarts te gaan. Een paar dagen voor die afspraak ontdekte mijn man een moedervlek op mijn rug die hij er anders uit vond zien. Deze moedervlek zat ter hoogte van mijn schouderblad, was klein maar heel erg donker, veel donkerder dan de andere moedervlekken op mijn rug. Ik had totaal geen last van deze moedervlek en hij was mij zelf ook niet eerder opgevallen. Na het bekijken van deze plekken verwees de huisarts mij door naar de dermatoloog. Het plekje op mijn rug vond hij niet verontrustend maar de moedervlek in mijn wenkbrauw vertrouwde hij niet. Omdat ik erg veel moedervlekken heb adviseerde hij om jaarlijks alle moedervlekken te laten controleren. Een paar dagen later kon ik al bij de dermatoloog terecht en werd ik van top tot teen onderzocht.

De moedervlek in mijn wenkbrauw bleek er gelukkig toch minder zorgwekkend uit te zien dan de huisarts dacht. Voor de zekerheid werd een afspraak voor het nemen van een biopt gemaakt. De moedervlek op mijn rug vond de dermatoloog helaas wel zorgwekkend. Met een speciaal apparaatje werd er een foto gemaakt waarop de moedervlek ingezoomd te zien was. De dermatoloog liet de foto aan mij zien en ik zag een donker gekleurd vlak met een bobbelige rand. ‘’Deze moet eruit’’ zei de dermatoloog. Hij had het over een "ugly duck", een opvallende moedervlek in een patroon van meerdere moedervlekken.

De moedervlek op mijn rug werd verwijderd en uit mijn wenkbrauw werd een biopt genomen. Na twee weken had ik weer een afspraak in het ziekenhuis voor het verwijderen van de hechtingen en de uitslag van het pathologisch onderzoek.

Ik kan het me nog goed herinneren. Ik was alleen, onwetend over de mogelijke gevolgen. Met een positief gevoel wachtte ik in de wachtruimte tot de arts mij binnenriep en ik plaats nam aan zijn bureau. " Ik heb de uitslagen van het onderzoek, ik moet u helaas vertellen dat de plek op uw rug een melanoom is".  Een melanoom? Onwetend over wat een melanoom is vroeg ik wat dat precies inhoudt. De moedervlek was al verwijderd dus dat kon nu toch geen kwaad meer? 

De arts vertelde mij dat melanoom de meest agressieve vorm van huidkanker betreft. Hij heeft alles aan mij uitgelegd. Hij zei dat het belangrijk is dat er op korte termijn verder onderzoek gedaan moet worden naar eventuele uitzaaiingen. Maar bij het horen van de diagnose kanker kwam er niet veel andere informatie meer bij mij binnen.

Welke behandeling heb je gekregen?

Er werd gelijk actie ondernomen. Een paar dagen later had ik een afspraak bij de chirurg voor het bespreken van een schildwachtklier procedure. Dit werd aangeraden omdat mijn melanoom een Breslow-dikte had die net boven de 0,8 mm was: stadium 1B. Ze verwijderen en onderzoeken dan de lymfeklier waar als eerste kankercellen van de tumor via het lymfevocht in terecht kunnen komen. Na twee keer uitstel vanwege het Coronavirus werd ik op 18 april geopereerd.  's Ochtends moest ik mij melden op de afdeling Nucleaire Geneeskunde voor een scan. Via een radioactieve vloeistof die rond het litteken in mijn lichaam werd gespoten konden ze met een gammascan de lymfeklier in beeld brengen, bij mij zat deze lymfeklier in mijn oksel. Na twee uur werd er nog een scan gemaakt en aansluitend een CT-scan, daarna mocht ik door naar de O.K. voor de operatie. Tegelijkertijd met deze operatie werd er een re-excisie gedaan van het litteken op mijn rug om verspreiding in de omliggende huid uit te kunnen sluiten. Na de operatie moest ik tien dagen wachten op de uitslag. Het hele traject was een rollercoaster van emoties maar deze dagen vond ik het allerzwaarst. Gelukkig had ik hele lieve vrienden en familie om mij heen en natuurlijk mijn man die mij veel steun heeft gegeven. De dag van de uitslag werd ik gebeld door de chirurg met goed nieuws. Er zijn geen uitzaaiingen gevonden en de snijranden van de re-excisie zijn ook schoon. De nabehandeling zal zijn dat ik elke drie maanden voor controle moet en dit langzaam af kan bouwen naar een jaarlijkse controle.

Hoe gaat het nu met je?

Het gaat goed met mij. Ik geniet van mijn kinderen en sta volop in het leven. Alles heeft veel impact op mij gehad en ik besef dat ik ontzettend veel geluk heb gehad. Ik merk dat ik heel erg alert ben op veranderingen in mijn huid en andere mensen daar ook meer bewust van probeer te laten worden. Ook op mijn werk ( ik werk als pedagogisch medewerkster op een kinderdagverblijf) ben ik extra alert op de gevaren die de zon kan aanrichten bij jonge kinderen door verbranding en benadruk ik dat insmeren zo ontzettend belangrijk is. Het woord ‘melanoom’ had ik voor mijn diagnose nog nooit gehoord en dat is ook de reden dat ik mijn verhaal met jullie wil delen. 

2020