Hidde

Hoe kwam je erachter dat je een melanoom had? 

Op mijn wang had ik een klein moedervlekje. Vanaf wanneer het er zat, weet ik eigenlijk niet eens zeker. Ik heb nog foto’s teruggekeken van 5/6 jaar geleden en toen was het echt minuscuul, haast geen moedervlek te noemen. Maar het vlekje werd groter en donkerder van kleur. Mijn familie en vrienden viel het ook steeds meer op en ik werd er vaker op aangesproken. Koppig als ik ben, heb ik veel te lang gewacht met naar de huisarts gaan. Toen ik daar uiteindelijk kwam, werd ik gelijk doorverwezen naar de dermatoloog om het vlekje te laten verwijderen. Die zei dat het niks was en ik me geen zorgen hoefde te maken. Maar een week later belde hij met het bericht dat het toch een melanoom was. Eigenlijk schrok ik daar niet eens zo van. Dat kwam doordat ik niet echt bekend was met het begrip melanoom en omdat de dermatoloog me weer geruststelde. “Een klein fout moedervlekje, hoe erg kan het zijn?”, dacht ik. Maar de schrik kwam er wel goed in toen ik ’s avonds ging googelen en las hoe gevaarlijk een melanoom kan zijn. Ik heb meteen de volgende ochtend het ziekenhuis gebeld en kon terecht bij een andere dermatoloog. Die heeft me gelijk doorverwezen naar het academisch ziekenhuis in Maastricht en daarna is het allemaal vrij snel gegaan.  

Welke behandeling heb je gekregen? 

Ze hebben een re-excisie van 1 cm rondom de moedervlek gedaan. Dit was niet zonder risico’s. In de wang lopen veel zenuwen, die als ze geraakt worden, delen van je gezicht kunnen verlammen. De kans hierop was vrij groot, dus dat was best angstig. Gelukkig is de operatie geweldig verlopen en zijn alle zenuwen intact gebleven. Wel had ik vier flinke japen op mijn gezicht. Ook vond tegelijk een schildwachtklieronderzoek (sentinel node procedure) plaats. Met behulp van radioactieve contrastvloeistof werden de schildwachtklieren opgespoord waar mogelijk kankercellen in zouden zitten. Dat bleken er drie te zijn, die allemaal verwijderd moesten worden om te onderzoeken.  

Daarna begon het wachten op de uitslag. Ik moet eerlijk zeggen dat dit de twee meest onrustige weken van mijn leven waren. Er gaat dan zoveel door je hoofd. De uitslag is bepalend voor de rest van je leven en dat zet je aan het denken. Toen de uitslag kwam, kon die eigenlijk niet beter. Alles bleek op dat moment schoon te zijn. Wat er dan van je afvalt, is onbeschrijfelijk. Zo’n opluchting, echt niet normaal.  

Hoe gaat het nu met je? 

Op dit moment gaat het eigenlijk heel goed. In het begin gaven de controles me wel veel stress. Ik heb ook nog een echo gehad en dat was weer net zo spannend als de eerste keer. Je bent toch bang dat het terugkomt. Het is nu een jaar geleden dat de operatie plaatsvond en de controles zijn iets minder frequent. Wel houd ik zelf elk plekje op mijn lichaam in de gaten. 

Melanomen komen niet in mijn familie voor, ik ben nooit onder een zonnebank geweest, noch ben ik in mijn jeugd vaak verband. Er was dus niet echt een voor de hand liggende reden voor mijn melanoom. Daarom ben ik op onderzoek gegaan naar hoe melanomen kunnen ontstaan.  

Op een gegeven moment leidde dit naar mijn werkbranche. Ik werk al meer dan 10 jaar als commercieel piloot en zit vrijwel dagelijks op grote hoogte in direct zonlicht. Hoe hoger je vliegt, hoe ijler de lucht is en hoe sterker de stralingen. Er is immers op grote hoogte minder ozon om de straling op te vangen en je te beschermen. Het verraderlijke is dat je van UV-A-straling niet verbrandt als je achter een raam zit, maar het dan wel flinke schade kan toebrengen aan je DNA. Zonder jezelf tegen deze straling te beschermen door middel van kleding en zonnebrand, loop je dus een heel groot risico op het ontwikkelen van melanomen. Er zijn al vele studies hiernaar gedaan die allemaal in deze richting wijzen. Een recente studie vanuit het Pentagon in Amerika laat zien dat het risico op melanomen zelfs 87% hoger is voor vliegend cockpitpersoneel. Heel veel collega’s zijn zich hiervan niet bewust, net zoals ik dat voorheen ook niet was. Hier wil ik graag verandering in brengen. Ik informeer collega’s over de gevaren en het belang van goede bescherming. En ik hoop dat het op Europees niveau en uiteindelijk ook wereldwijd opgepakt wordt om de cockpit volledig UV-stralingvrij te krijgen. Iedere vlieger, waar dan ook ter wereld, loopt een verhoogd risico. 

Hoe ben je in aanraking gekomen met Stichting Melanoom? 

In mijn straat woont een dermatoloog die zich veel bezighoudt met melanomen. Eigenlijk ook weer heel toevallig. Zij adviseerde me niet lukraak op internet te kijken, want daar vind je veel bangmakende verhalen, maar gericht websites te bezoeken van instanties die zich inzetten voor de strijd tegen melanoom. Zo kwam ik onder andere terecht bij Stichting Melanoom. Op hun website las ik verhalen van anderen die dit traject ook hebben doorlopen en dan merk je dat wat er door jouw hoofd spookt heel normaal is. Het is fijn om verhalen van lotgenoten en interessante artikelen van experts te lezen en te zien hoe gewerkt wordt aan bewustwording. Hier hoop ik ook een steentje aan te kunnen bijdragen.  

Wat zou je onze lezers mee willen geven? 

Ik wil mijn ervaring delen, omdat er zo veel mensen rondlopen die zich, net als ik destijds, totaal niet bewust zijn van de risico’s van blootstelling aan zonlicht. Ik zie het in mijn directe omgeving, waar iedereen nu veel oplettender is ten aanzien van het eigen lichaam en bewuster omgaat met de zon. Door wat er met mij is gebeurd, komt het voor hen ineens ook dichtbij. Je merkt dat ervaringsverhalen kunnen bijdragen aan gedragsverandering en zo kunnen we hopelijk de groei van het aantal huidkankerpatiënten afremmen.