Dirkje

Hoe kwam je erachter dat je melanoom had?

Tijdens mijn vakantie in 2014 op Bali zag ik dat er op de tweede teen een bultje zat op de moedervlek. Deze moedervlek heb ik altijd al gehad. Op dat moment dacht ik dat het van de warmte was. Mijn zoon viel het ook op dat de moedervlek dikker was.

Bij terugkomst van Bali zou ik met een nieuwe baan beginnen. Ik had de keuze uit twee en koos voor de baan waar ik een week later kon beginnen. Voor deze baan had ik namelijk geen speciale opleiding nodig. Bij de andere baan zou ik nadat ik eenmaal gestart was geen vrij kunnen krijgen tijdens de eerste 5 weken. Ik besloot om dan in die vrije week naar de huisarts te gaan om naar het bultje te laten kijken. De huisarts dacht aan een ontsteking en stuurde me toch door naar de plastisch chirurg om het voor de zekerheid weg te laten halen. Ik kon ook hier in dezelfde week terecht, omdat ik aangaf dat ik met een nieuwe baan zou beginnen.

De plastisch chirurg gaf aan de moedervlek binnen een maand weg te halen. Ze vond het er verdacht uitzien. Er werd meteen een afspraak gemaakt voor over 14 dagen op een vrijdagmiddag. Ze vertelde dat de wond openbleef, zodat er nog een operatie kon volgen mocht het nodig zijn. De plastisch chirurg die de operatie uitvoerde, vond dat niet nodig. Er was namelijk niks zeker en de wond werd meteen gedicht.

Bij het verwijderen van de hechtingen kreeg ik de uitslag van het pathologisch onderzoek, een slecht bericht: het was een melanoom.

Welke behandeling heb je gekregen?

Er zou nog een operatie volgen. Een amputatie van de teen zou noodzakelijk zijn aangezien er niet genoeg huid was om het voor een tweede keer te kunnen hechten. Ik kreeg een heel verhaal maar het enige wat ik hoorde waren de woorden kwaadaardig en amputatie en iets over overlevingskans. Mijn wereld stond stil. Ik was alleen naar het gesprek gegaan en ging daarna ook alleen naar mijn werk. De nieuwe collega’s hebben me goed opgevangen en dat was echt heel fijn. Ik dacht als alleenstaande moeder direct aan de toekomst. Onzekerheid over hoe deze eruit ging zien voor mij en mijn zoon van 12 jaar.

De volgende dag ben ik naar de oncoloog gegaan voor een gesprek. De operatie stond gepland voor 10 dagen daarna. De sentinel node (schilwachtklier procedure) zou dan worden gedaan en de amputatie van de teen. Tijdens de operatie is er een klier uit de knieholte en uit de lies verwijderd. Amputatie van de teen volgde en er werd nog een moedervlek onder de voet verwijderd.

Gelukkig kreeg ik na twee weken te horen dat de snijranden en klieren schoon waren. Revalideren kon beginnen onder begeleiding van een revalidatiearts. Ik kreeg speciale schoenen aangemeten om tijdens het lopen mijn voet goed af te wikkelen. Na 4 maanden werd er een orthese (siliconen teen) aangemeten, dit ter voorkoming van vergroeiing van de andere tenen. Deze siliconen teen draag ik met sok en schoen zodat de teen goed blijft zitten. Als alleenstaande moeder heb ik in deze periode veel steun gehad aan mijn zoon. Ook vrienden uit mijn omgeving kwamen langs om mij te helpen in deze voor mij nieuwe situatie.

Na anderhalf jaar zag ik een zwarte verticale streep op de grote teennagel. Ik maakte snel een afspraak bij de dermatoloog en oncoloog. Er is een biopt genomen van het nagelbed. Er is hier niets uitgekomen. En toch bleef de angst. In deze periode werd deze plek steeds goed gecontroleerd. Verschillende dermatologen hebben ernaar gekeken. Er werd gedacht aan een trauma door het beoefenen van sport. Deze plek kan ontstaan zijn na keihard stoten van mijn teen tijdens het sporten. Na 4 jaar was de streep weg.

Hoe gaat het nu met je?

Nu ga ik nog jaarlijks naar de dermatoloog voor controle. En dat blijft. Verdere behandelingen zijn er niet geweest. De optie van een PET scan heb ik met de dermatoloog in het AVL-ziekenhuis besproken. In mijn omgeving heb ik nare berichten gehoord over uitzaaiingen. De dermatoloog vond het onnodige onrust wat de PET scan teweeg zou brengen.

Het gaat goed met me. Ik heb weleens gedacht dat ik de teen nog zou hebben als de wond niet direct was gesloten, maar aan de andere kant, nu is het melanoom zeker weg. Weg is weg dan de hele teen maar. Een lange tijd had ik geen vertrouwen in mijn voet. Ik vond het eng en wou er niks van weten. Ik moest andere schoenen kopen en dat was best lastig. Ik heb daar geen last meer van en voel me nu goed.

Waarom wil je jouw ervaring delen?

Als ik voor de andere baan had gekozen met opleiding dan was ik waarschijnlijk niet direct naar de dokter gegaan. Ik vraag me wel eens af wanneer ik dan wel naar de huisarts was gegaan. En hoever zou het melanoom dan zijn gaan veranderen. Waar had ik nu dan gestaan? Ik denk dat ik geluk heb gehad dat ik dus direct ben gegaan. Dat wil ik iedereen meegeven. Vertrouw op jezelf en denk niet dat kan later wel als iets niet goed voelt.

2021