Cindy

Hoewel die zich geen zorgen maakte, stond Cindy erop dat het plekje werd weggehaald. Het bleek een melanoom te zijn, gelukkig niet uitgezaaid. Maar daarna werden er binnen een jaar nog twee melanomen ontdekt.

Hoe kwam je erachter dat je melanoom had?

De exacte datum dat ik mijn eerste melanoom ontdekte, weet ik niet. Het zal omstreeks juli/augustus 2020 zijn geweest. Ik liet een opmerkelijke moedervlek, die op mijn rechterflank zat ter hoogte van mijn borst, aan mijn jongste dochter zien. Zij reageerde met: “Iew”. Mijn intuïtie zei dat het foute boel was, maar toch wachtte ik om naar de huisarts te gaan. Achteraf gezien door de angst en wetende dat het niet goed zat. Ik had mezelf voorgenomen dat ik eind september, na mijn vakantie, naar de huisarts zou gaan. Maar toen de vakantie voorbij was, maakte ik geen afspraak. Pas toen ik bij een masseuse kwam en zij me attendeerde op de moedervlek kon ik er niet meer omheen. Ik heb die nacht wakker gelegen en online een afspraak bij de huisarts gemaakt voor twee dagen later. De ochtend daarop heb ik de huisarts gebeld of er niet eerder een plekje vrij was en ik kon meteen terecht.

Mijn huisarts maakte zich geen zorgen en gaf allerlei argumenten om de moedervlek te laten zitten. Dit weerhield mij er niet van om door te zetten en twee weken later heeft de huisarts de moedervlek verwijderd. Een week later belde zij mij met de mededeling: “De moedervlek is een melanoom, een gevaarlijke vorm van huidkanker.” De wereld zakte onder m'n voeten vandaan. Er was paniek en er moest snel gehandeld worden. Het enige wat ik te horen kreeg, was dat de breslowdikte 0,8 mm was en het aan de oppervlakte lag. De volgende dag was ik al in het ziekenhuis en ineens zat ik in een traject van kanker.

Welke behandeling heb je gekregen?

Gezien de dikte van het melanoom adviseerde mijn oncoloog om het poortwachtonderzoek uit te voeren. Hiervoor ben ik onder de scan geweest en de dag erna heeft de operatie plaatsgevonden. Een re-excisie is uitgevoerd en de poortwachtersklier is verwijderd. Gelukkig werden er geen uitzaaiingen gevonden, waardoor ik geen verdere behandeling nodig had.

Hoe gaat het nu met je?

In februari 2022 ontdekte de dermatoloog een tweede melanoom op mijn rechterbeen. Deze had een breslowdikte van 0,4 mm. Weer brak er een spannende tijd aan, want er zat een knobbel in mijn lies die volgens mijn oncoloog een uitzaaiing kon zijn van het melanoom. Op de afdeling radiologie bleek dat een punctie gelukkig niet nodig was, omdat de dikte van de lymfeklier acceptabel was. Hierna is er een re-excisie uitgevoerd en werden er wederom geen uitzaaiingen aangetroffen.

Nadat het tweede melanoom was ontdekt, heb ik een second opinion aangevraagd en ben ik van een streekziekenhuis naar het Radboudumc overgestapt. Daar hebben ze mij direct gehouden als patiënt, gezien de vele moedervlekken die ik heb.

In mei 2022 zijn in het Radboud twee verdachte moedervlekken verwijderd. Deze bleken goedaardig. In juli gaf mijn dermatoloog bij controle aan dat ze een biopt wilde nemen van een moedervlek op mijn rug. Ze dacht aan een goedaardig type huidkanker – basaalcelcarcinoom – maar vijf dagen later kreeg ik de uitslag: er waren onrustige cellen gevonden en alles wees op een melanoom. Binnen vijf dagen moest de moedervlek verwijderd worden en was de uitslag melanoom breslowdikte 0,5 mm. Weer vond er een re-excisie plaats en weer waren er geen uitzaaiingen.

Omdat drie melanomen in een jaar erg veel is, adviseerde mijn dermatoloog DNA-onderzoek te laten doen. Ik blijk het gen niet te hebben en daar ben ik heel blij mee.

Ik heb een periode van ingrepen, operaties, afwachten, ongeloof, angst, pijn en verdriet achter de rug. Twee jaar lang heb ik om de drie maanden ingrepen gehad. Dat was heel moeilijk, maar het heeft ook inzichten opgeleverd. Ik ben ervan overtuigd dat niet alleen de zon een rol heeft gespeeld bij het ontstaan van de melanomen, maar ook stress en negatieve energie. Ik heb lang in een situatie gezeten dat mensen op mijn nek zaten en me pushten, waardoor ik mezelf wegcijferde en niet mijn hart volgde. Door wat ik nu meemaak, heb ik bewust afstand genomen van bepaalde mensen. Dat is verdrietig, maar ik zie het ook als positief. Ik kies nu alleen voor de dingen waar ik me goed bij voel en die me blij maken. Dat geeft me veel rust. En ik ben ontzettend blij met mijn partner. Hij neemt mij serieus, steunt me en ziet erop toe dat ik op een gezonde, positieve manier met de zon omga.

Ondanks dat ik nu een stuk rustiger ben, komt iedere keer de angst weer om de hoek kijken als ik de uitnodiging krijg voor de driemaandelijkse controleafspraak. Het vertrouwen in mijn lichaam ben ik kwijt, maar ik ga ervan uit dat ik dit alles een plek kan gaan geven.

Hoe ben je in aanraking met Stichting Melanoom gekomen?

Toen ik de diagnose kreeg, reageerden sommige mensen in mijn omgeving met: “Oh, het is maar huidkanker”. Onbegrijpelijk, want het is een serieuze zaak. Op zoek naar erkenning en antwoorden op de vragen die ik had, kwam ik via Facebook uit bij Stichting Melanoom. Door de ervaringen van anderen te horen, ben ik extra dankbaar dat ik er nog ben.

Waarom wil je jouw ervaring delen/wat zou je onze lezers mee willen geven?

Ik wil mensen bewust maken dat een melanoom iedereen kan overkomen. Jong en oud, of je wel of niet in de zon ligt. Ikzelf was een zonaanbidster, mijn moeder niet. Maar ook mijn moeder heeft een voorloper van een melanoom gehad en is hiervoor nog altijd onder controle bij de dermatoloog.

Bij mij zagen de melanomen er steeds anders uit en ik heb nooit klachten gehad als jeuk, pijn of bloedverlies. Wees dus alert. Vertrouw je een moedervlek niet, ga direct naar je huisarts en volg daarbij altijd je intuïtie. Voelt het voor jou niet goed, laat je dan niet van de wijs brengen als het advies wordt gegeven de moedervlek te laten zitten. Het is zeer belangrijk dat een melanoom vroegtijdig ontdekt wordt, want dan is de kans op genezing het grootst.